عکس

دلم برای عکس های معمولی تنگ شده، همان عکس هایی که همه می انداختیم و موقع عکس انداختن به فکر ژست نبودیم؛ عکس هایی که می انداختیم تا برایمان خاطره ای شیرین بسازند. دلم برای آن عکس ها تنگ شده که قیافه های مضحک به خود می گرفتیم تا بعدها وقتی نگاهشان کردیم لبخند بر لبمان بیاورند. دلم برای عکس های قدیمی تنگ شده که یک دنیا خاطره با خودشان داشتند.
و دلم از عکس های امروزی می گیرد. عکس هایی که خودمان نیست، عکس هایی که تقلید ژست یک نفر دیگر است... یک نفری که نمی دانیم کیست، و چه کاره است، یک نفری که نمی دانیم ژستش مناسب ما هست یا نیست. یک نفری که یکی بهش گفته: اینجوری ژست بگیر. و دلم برای آدمهای قدیمی تنگ شده کسانی که خودشان را پشت عکس هایشان پنهان نمی کردند. آدم هایی که خودشان بودند و عکس هایشان هم خودشان بود. خود خودشان.