نشانه های هستی

هم کلامی با جان جهان، بلیت نمی خواهد . سکون می خواهد . مدیتیشنی که سر تا پا پر کند وجودت را از انرژی گردان هستی و چنین حالتی را به جز با پرداختن به ذات هستی نمی توانی دریابی. به چنین قرار ملاقاتی می توانی سعدی باشی، اخوان ثالث، سهراب، یا هیچکس. می توانی به جان جهان هم بی اعتقاد باشی. تنها چیزی که معلم است، توجه قلبی به نشانه های پیرامون است. از کفشدوزکی که در ایوان خانه هنرمندان روی پیرهن ات نشسته تا دخترک اسپندگردان سر چهار راه گلوبندک...