آموخته‌هاى من
روزنوشتههاآموختههاى من
روزنوشتههاروزانهها
همه- مدیر جوان
- مترسنج
- دلنوشته های یک بازنشسته دلنوشته های یک بازنشسته جهانمردی شهرضا
- شعبانعلی
- جوگیریات
- سکوت
- من و جنگ
- یاد دوست
- تارنوشت نوشتههای حامد قنادی پیرامون رایانه، زبان پارسی، تاریخ و فرهنگ ایرانی
- دیدار آشنا
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 1
- بهمن 1394 1
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 3
- مهر 1394 3
- شهریور 1394 10
- مرداد 1394 10
- تیر 1394 10
- خرداد 1394 12
- اردیبهشت 1394 12
- فروردین 1394 11
- اسفند 1393 31
- بهمن 1393 27
- دی 1393 21
- آذر 1393 15
- آبان 1393 17
- مهر 1393 13
- شهریور 1393 37
- مرداد 1391 3
آمار : 58725 بازدید
Powered by Blogsky
آسیه یوسفیان
جمعه 14 شهریور‌ماه سال 1393 ساعت 04:27 ب.ظ
این همان‌چیزی است که خود من در زندگی به آن باور داشته ام. ولی افسوس هرچه سن و سال رو به فزونی می‌رود، دلیری و گستاخی آدمی رو به کاهش. گاهی با خود می‌اندیشم که این من بودم که همین سه‌سال پیش این‌چنین کردم! امروز از اندیشه‌ی انجام آن نیز می‌هراسم.