آرامش یا آسایش

فرق آرامش و آسایش چیست؟
آسایش یک امر بیرونی و آرامش یک پدیده ی درونیه مردم ممکنه خیلی تو آسایش باشن اما معدود افرادی هستن که درآرامش زندگی میکنن 
آسایش یعنی راحتی در زندگی که با امکانات و ثروت خوب و زیاد به دست میاد هرچی دلشون بخواد میخرن هر کجا خواستن میرن و ...
آرامش رو کسانی دارن که از درون سالم و سلامتند شاید بی چیز باشن اما دلشون خوشه به اون چه دارن راضین چه خوب میشد که 
ما در عین آسایش، آرامشم همرامون بود ! آرامش + آسایش = خوشبختی

"خدایا امروز دستان نیازم رو به آسمانت بلند می‌کنم و از درگاه ملکوتیت با تمام وجود آرامش در زندگیم را خواستارم."

خود واقعی

ما به این داستان می‌خندیم اما این داستان واقعیت دارد. همۀ تلاش ما بر این است که همه را مثل هم کنیم. ... در حالی که وظیفۀ راستین آموزش، باید یاری رساندن به کودک باشد تا او منحصر به فرد بودن خود را کشف کند و به سوی تکامل خود یگانه‌اش پیش رود...

دهه شصتی ها

آغاز سال نو، با شادی و سرور
هم‌دوش و هم‌زبان، حرکت به سوی نور
آغاز مدرسه، فصل شکفتن است
در زنگ مدرسه، بیداری من است
در دل دارم امید، بر لب دارم پیام

بقیه سرود و دانلود در ادامه مطلب…

هم‌شاگردی سلام، هم‌شاگردی سلام
مهر از افق دمید، فصلی دگر رسید
فصل کلاس و درس، ما را دهد نوید
شد فصل کسب علم، فصل تلاش و کار
دانش به نسل ما، می‌بخشد اعتبار
در دل دارم امید، بر لب دارم پیام
هم‌شاگردی سلام، هم‌شاگردی سلام
ای در کنار ما، آموزگار ما
چون شمع روشنی، در روزگار ما
روشن ز نور توست، کاشانه دلم
در کار من تویی، حلال مشکلم
در دل دارم امید، بر لب دارم پیام
هم‌شاگردی سلام، هم‌شاگردی سلام
فردا از آن توست، ای نسل چاره‌ساز
با یاری خدا، آینده را بساز

فردای روشن است، با وحدت کلام
از ما تو را درود، از ما تو را سلام
در دل دارم امید، بر لب دارم پیام
هم‌شاگردی سلام، هم‌شاگردی سلام

"این سرود زیبا که کلی باهاش خاطره دارم تقدیم به دوستان دهه شصتی امیدوارم همواره شاد و پیروز باشید"

روز اول مدرسه

یادش بخیر روز اول مدرسه، روزی که با چشمان گریان از خواب بیدار شدم و با دلتنگی تمام به مدرسه رفتم. 

یادش بخیر روز اول مدرسه که همگی بچه ها دست در دست والدین خود برای آغاز فصلی نو در زندگی خود قدم به عرصه علم و دانش نهادند. 

یادش بخیر آن گریه ها و دلتنگی ها روز اول مهر ماه، زمانی که برای اولین بار همگی ما را به صف کردند و دستان گرم مادرم را که تا آن لحظه پشتیبان و دلگرمی من بود، از خود دور می دیدم. یادش بخیر نیمکت های فلزی سه نفره که تعداد زیادی دانش آموز بر روی آن می نشستند و وسایل جدید خود را که حتی نمی دانستند چگونه باید از آن استفاده کنند را بر روی آن می گذاشتند. یادش بخیر بخاری نفتی دودگرفته کنج کلاس که همیشه با التهاب فراوان در انتظار زمستان بود تا گرمای وجود خود را به کلاس بدهد. 

یادش بخیر اولین معلمم خانم شهین دهقان که با خوش رویی و مهربانی تمام برای اولین بار به کلاس آمد. فرمان برپا اولین جمله ای بود که در مدرسه برای احترام به معلمین آموختم. یادش بخیر اولین نوشته های زندگیم که خط های عمودی کج و معوجی بود که از معلمم آموختم و یاد گرفتم که چگونه مداد را در دستانم بگیرم. یادش بخیر تخته گچی سیاه رنگ کلاس که با هر بار پاک کردن تمامی محوطه و دستان و لباس های معلمم را را سفید می کرد.

یادش بخیر کارت های آفرین، صد آفرین و هزار آفرین معلمم که برای هر بار درست انجام دادن مشقهایم یکی از آنها را به من می داد.  

یادش بخیر بوی نان تازه و پنیر مادرم که برای زنگ های تفریح در کیفم می گذاشت. 

و اکنون با گذشت بیش از بیست سال از آن روزهای آغازین کلاس اول ابتدایی، امسال نیز کلاس اولی ها با شور و شوق فروان به مدرسه می روند اما با تفاوت های بسیار زیاد. دیگر خبری از آن نیمکت های فلزی سه نفری تنگ نیست و همگی بر روی صندلی های دسته دار یک نفره می نشینند که نوعی استقلال فکری و شخصیتی به آنها می دهد. به لطف مدارس غیرانتفاعی، نمونه و دیگر اسامی، دیگر جمعیت کلاس ها همانند گذشته به 30 و 40 نفر در یک کلاس نمی رسد. دیگر خبری از لیست بلند بالای نمرات در دوران ابتدایی وجود ندارد و به جای آن از سیستم توصیفی برای ارزیابی دانش آموزان استفاده می کنند. 

دیگر خبری از تخته های گچی قدیمی در کلاس ها نیست و همگی مجهز به وایت برد، ویدئو پروژکتور، کامپیوتر و تجهیزات روز شده اند که کار را برای فراگیران بسیار راحت کرده است. دیگر خبری از آن کیف های رنگی ساده بدون طرح، دفتر های قدیمی 40 و 60 برگ و مداد های توسن و خودکار بیک نیست چرا که جای خود را با کیف های رنگی بزرگ با طرح های کارتون های 2014، دفتر های 100 و 200 برگ پاپکو و فابر کاسل و مداد و خودکار های با کیفیت خارجی چند هزار تومانی عوض کرده اند. دیگر خبری از آن بخاری دودی سیاه رنگ پر التهاب کنج کلاس نیست و به جای آن سیستم نوین شوفاژ با گرمای ملایم در کلاس ها جایگزین شده است. 

و همگی جوانان گذشته و امروز با یک هدف پا به عرصه علم آموزی گذاشتند؛ آموختن علم و ساختن دیروز، امروز و فردایی بهتر برای آبادانی میهنمان.

معلمان

نیاز جامعه به معلمان الــــــــــهام بخش!

در دنیا سه نوع آدم وجود دارد :
1."مسموم کننده‌ها" یعنی کسانی که دلسردتان می‌کنند و خلاقیت شما را زیر پا می‌گذارند.
2."سر به راه‌ها" یعنی کسانیکه خوش قلبند اما سرشان به کار خودشان است.
3."الهام بخش‌ها" یعنی کسانی که پیش قدم می‌شوند تا زندگی دیگران را غنی کنند، روحیه آن‌ها را بالا ببرند و به آ‌ن‌ها الهام ببخشند. 
معلمان ما باید انسان‌هایی الهام بخش باشند تا روحیه فراگیران بالا رود و جامعه‌ی فردا با اندیشه‌ها و امیدهای تازه شکوفا شود.