صورت مسأله‌تان را دقیقاً مشخص نمایید

استادی وارد کلاس شد. سه رقم 8 و4 و2 را روی تخته سیاه نوشت و سپس رو به شاگردان کرد و پرسید‌: «‌خوب، پاسخ چیست‌؟‌»
برخی از شاگردان گفتند‌: «‌جمعش می‌شود 14.‌»
استاد سرش را به علامت منفی تکان داد.
برخی دیگر گفتند‌: «‌یه تصاعد عددی است و عدد بعد هم ‌می‌شود 16.‌» 
استاد سرش را به علامت منفی تکان داد.
عده‌ای که در ته کلاس نشسته بودند گفتند‌: «‌جوابش ‌می‌شود 64.‌»
باز سرش را به علامت منفی تکان داد و گفت‌: «‌نه‌» همۀ شما در دادن پاسخ عجله کردید. هیچکدام نپرسیدید‌: «‌مسأله چیست‌؟» 
مادا‌می‌که‌این سوال کلیدی را نپرسیده باشید نه تنها قادر به تشخیص مسأله نخواهید بود بلکه پاسخ آن را هم نخواهید یافت.
حق با استاد است این‌امر به قدری ساده و پیش پا افتاده است که اغلب به فراموشی سپرده ‌می‌شود. اکثریت قریب به اتفاق ما در غالب موارد بدون آن‌که اطلاع درستی از صورت مسأله‌ای داشته باشیم پاسخ فوری به آن ‌می‌دهیم.
نکته‌: درک مشکل مساوی با حل آن نیست ‌اما چنانچه مشکلی را خوب درک نکنید هرگز راه حلی را نیز برای آن نخواهید یافت.

روکش

” سیمین بهبهانی ”
داشتم به میهمانم می گفتم :
اگر راحت تر است روکش نایلونی روی مبل های سفید را بردارم ؛ البته اراده کرده بودم قبل از رسیدنشان برشان دارم ؛ او تعارف کرد و گفت :راحت است ؛ من اما گرمم شد و برش داشتم ؛ بعد یک دفعه حس کردم چقدر راحت تر است !!!
سه سالی می شد خریده بودمشان اما هیچ لک و ضربه ای بر آنها نیفتاده ؛ اگر چه بیشتر اوقات به دلیل ماندن همین روکش نایلونی بر رویشان از لذت راحتی شان محروم مانده ام … !!!
بعد یاد همه روکش های زندگی خودم و اطرافیانم افتادم ؛ روکش روی …
موبایل ها
شیشه ها
صندلی های ماشین
کنترل های تلویزیون
روکش روی لباس های کمد و …
که همه این روکش ها دال بر دو نکته است :
یا بر نالایقی خود باور داریم
یا اینکه قرار است چنین چیزهای بی ارزشی را به ارث بگذاریم …
هر روز در روابط روزمره امان همین روکش ها را بر رفتارمان می گذاریم …
تا فلانی نفهمد عصبانی هستیم
تا فلانی نفهمد چقدر خوشحالیم
تا فلانی نفهمد چقدر شکست خورده ایم
آری … ؛ نقاب ها و روکش ها را استفاده می کنیم برای اینکه اعتقاد داریم ؛ اینگونه شخصیت اجتماعی ما برای یک روز مبادا بهتر است …
کدام روز مبادا ؟! "زندگی همین امروز است"

موبوفوبیا چیست؟

«موبوفوبیا» (Mobophobia) به معنای بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است. همچنین از این بیماری با نام «نوموفوبیا» (nomophobia) یا (No-Mobile-Phone phobia) به معنای «ترس نبود تلفن همراه» یاد می شود.
تحقیقات نشان می دهد که حدود ۸۰ درصد از مردم به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها در جیب می لرزد و ۳۰ درصد به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها زنگ می زند. ۸۰ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۲۴ سال شب با گوشی می خوابند و یا والدینی که تمایل بیشتری به استفاده از تلفن همراه دارند بیشتر در ارتباط با فرزندانشان دچار مشکل می شوند. همه اینا بخش هایی از این بیماری فراگیر است.
یک فرد عادی به طور معمول در شبانه روز حدود ۱۱۰ بار گوشی خود را چک می کند در حالی که فرد مبتلا به موبوفوبیا حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز این کار را می کند. اگر می خواهید از عمق پیشرفت این بیماری مطلع شوید باید بدانید که ۹۵ درصد از مردم ساعات قبل خواب را مشغول پیامک زدن یا جست و جو در اینترنت هستند. و یا از هر چهار نفر یک نفر به هنگام خواب گوشی خود را در حالت سکوت نمی گذارد.طبق تحقیقات صورت گرفته از هر دو نفر یک نفر اگر نصف شب بدون هیچ دلیلی از خواب بیدار شوند اول به سراغ گوشی می روند و آن را چک می کنند.
«رینگ ژایتی» یا اضطراب ناشی از شنیدن صدای زنگ حالتی دیگر از اضطراب است که باعث می شود شما مرتب به صفحه گوشی خود نگاه کنید تا هیچ تماس، پیام، هشدار و هیچ اتفاق تازه ای بر روی گوشی خود را از دست ندهید. از نشانه های وابستگی به تلفن همراه می توان از استفاده مکرر از تلفن همراه برای از بین بردن حس ناراحتی، غم و اندوه و استرس نام برد.
از علائم شاخص این بیماری ها اضطراب، تغییرات تنفسی، لرزش، عرق کردن، آشفتگی، سردرگمی و افزایش ضربان قلب است. و البته از علائم عاطفی این بیماری می توان به افسردگی، وحشت، ترس، وابستگی، اعتمادبه‌نفس پایین و احساس تنهایی اشاره کرد.
اگر فکر می کنید به این بیماری دچار هستید باید بدانید راه درمان آن خوددرمانی است!
«موبوفوبیا» (Mobophobia) به معنای بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است. همچنین از این بیماری با نام «نوموفوبیا» (nomophobia) یا (No-Mobile-Phone phobia) به معنای «ترس نبود تلفن همراه» یاد می شود.
تحقیقات نشان می دهد که حدود ۸۰ درصد از مردم به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها در جیب می لرزد و ۳۰ درصد به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها زنگ می زند. ۸۰ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۲۴ سال شب با گوشی می خوابند و یا والدینی که تمایل بیشتری به استفاده از تلفن همراه دارند بیشتر در ارتباط با فرزندانشان دچار مشکل می شوند. همه اینا بخش هایی از این بیماری فراگیر است.
یک فرد عادی به طور معمول در شبانه روز حدود ۱۱۰ بار گوشی خود را چک می کند در حالی که فرد مبتلا به موبوفوبیا حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز این کار را می کند. اگر می خواهید از عمق پیشرفت این بیماری مطلع شوید باید بدانید که ۹۵ درصد از مردم ساعات قبل خواب را مشغول پیامک زدن یا جست و جو در اینترنت هستند. و یا از هر چهار نفر یک نفر به هنگام خواب گوشی خود را در حالت سکوت نمی گذارد.طبق تحقیقات صورت گرفته از هر دو نفر یک نفر اگر نصف شب بدون هیچ دلیلی از خواب بیدار شوند اول به سراغ گوشی می روند و آن را چک می کنند.
«رینگ ژایتی» یا اضطراب ناشی از شنیدن صدای زنگ حالتی دیگر از اضطراب است که باعث می شود شما مرتب به صفحه گوشی خود نگاه کنید تا هیچ تماس، پیام، هشدار و هیچ اتفاق تازه ای بر روی گوشی خود را از دست ندهید. از نشانه های وابستگی به تلفن همراه می توان از استفاده مکرر از تلفن همراه برای از بین بردن حس ناراحتی، غم و اندوه و استرس نام برد.
از علائم شاخص این بیماری ها اضطراب، تغییرات تنفسی، لرزش، عرق کردن، آشفتگی، سردرگمی و افزایش ضربان قلب است. و البته از علائم عاطفی این بیماری می توان به افسردگی، وحشت، ترس، وابستگی، اعتمادبه‌نفس پایین و احساس تنهایی اشاره کرد.
اگر فکر می کنید به این بیماری دچار هستید باید بدانید راه درمان آن خوددرمانی است!

لحظاتی آرامش‌بخش

لحظاتی آرامش‌بخش در کنار زاینده‌رود به همراه آوای دل‌انگیز پرندگان.

پروردگارا آرامش و آسایش را از زندگی‌مان دور مگردان.

جنون سلفی، به‌زودی یک اختلال روانی شناخته می‌شود!

گروهی از متخصصان آسیب‌شناسی و روانشناسان در روسیه معتقدند که با بالا رفتن تب سلفی به زودی اعتیاد به این کار در گروه اختلالات روانی قرار خواهد گرفت.

این متخصصان می‌گویند: جنون فزاینده سلفی گرفتن به زودی به نوعی اعتیاد آسیب‌شناسی منجر خواهد شد و این اعتیاد باید به عنوان یک اختلال روانی در نظر گرفته شود. با افزایش جنون عکس گرفتن از خود یا همان سلفی و انتشار عکس‌ها روی سایت‌های اجتماعی، فرد عملا خود را در معرض گرایش به خودشیفتگی قرار می‌دهد.

روانشناسان روسی با استناد به این واقعیت، اکنون این موضوع را مورد بحث و مذاکره قرار داده‌اند و ادعا می‌کنند که سلفی گرفتن نه تنها نشانه‌ای از پایین بودن اعتماد به نفس و خودبینی است بلکه در موارد شدید حتی می‌تواند به بیماری تبدیل شود.
-
به اعتقاد روانشناسان روسی، همانگونه که اعتیاد به اینترنت در فهرست بیماری‌های روانی دسته‌بندی می‌شود، این تشخیص در مورد اعتیاد به بازی‌های آنلاین،‌ شبکه‌های اجتماعی یا عکس سلفی نیز صدق می‌کند. این روانشناسان همچنین تاکید کردند که افراد جوان در گروه سنی 13 تا 30 سال و عمدتا دختران، بیشتر مستعد ابتلا به «جنون سلفی» هستند.