استادی وارد کلاس شد. سه رقم 8 و4 و2 را روی تخته سیاه نوشت و سپس رو به شاگردان کرد و پرسید: «خوب، پاسخ چیست؟»
برخی از شاگردان گفتند: «جمعش میشود 14.»
استاد سرش را به علامت منفی تکان داد.
برخی دیگر گفتند: «یه تصاعد عددی است و عدد بعد هم میشود 16.»
استاد سرش را به علامت منفی تکان داد.
عدهای که در ته کلاس نشسته بودند گفتند: «جوابش میشود 64.»
باز سرش را به علامت منفی تکان داد و گفت: «نه» همۀ شما در دادن پاسخ عجله کردید. هیچکدام نپرسیدید: «مسأله چیست؟»
مادامیکهاین سوال کلیدی را نپرسیده باشید نه تنها قادر به تشخیص مسأله نخواهید بود بلکه پاسخ آن را هم نخواهید یافت.
حق با استاد است اینامر به قدری ساده و پیش پا افتاده است که اغلب به فراموشی سپرده میشود. اکثریت قریب به اتفاق ما در غالب موارد بدون آنکه اطلاع درستی از صورت مسألهای داشته باشیم پاسخ فوری به آن میدهیم.
نکته: درک مشکل مساوی با حل آن نیست اما چنانچه مشکلی را خوب درک نکنید هرگز راه حلی را نیز برای آن نخواهید یافت.
نمره19.
البته در کنار جواب و نکته نغز شما، میخام یه چیز دیگه هم اضافه کنم!
معلمی ک میاد روی تخته مینویسه248 بعد میپرسه جواب چیه؟
جواب عدد248هست!
وقتی کسی جواب رو دو دستی تقدیممون کرده چرا با بهونه بنی اسرائیلی دنبال حاشیه سازی باشیم!!!
قشنگ و حقیقت بود....البته یه سری مسائل دیگه هم وجود داره مثل فهمیدن اشتباه مسئله...فکر نکردن به اینکه حالا اگر مسئله اینه بهترین راه حل چیه...
موافقم سپاس.
سلام .
غیر از سال نو ، روز زن بر شما خانم معلم مبارک
گل
سلام سال نو شما هم مبارک البته با تاخیر، بی نهایت سپاسگزارم که هنوز به وبلاگم سر می زنید
تکرار همون کامنت تبریک قبلی!